In 2010 was De Pers bij het WK in Zuid-Afrika. Dit is een selectie van de verhalen die ik er schreef.
Kaapstad zit vol kruidendokters en andere magiërs. Op iedere straathoek prijzen 
ze zichzelf via flyers aan. Van AIDS tot stress en een kleine penis, alles kan verholpen worden. Ik ging op bezoek bij dokter Nyabingi om te kijken of hij me van een complex kon afhelpen.
Zwarten en blanken. De hele dag door ging het maar over de twee bevolkingsgroepen tussen wie de verhoudingen sinds het einde van de apartheid zijn omgekeerd. Maar in Zuid-Afrika woont ook de grootste diaspora uit India. De politieke strijd van Ghandi zag in Durban het levenslicht. En hoewel Indiers tijdens de apartheid net zo goed geen rechten hadden, willen ze eigenlijk de apartheid terug. Dat bleek toen ik sprak met gewone Indiërs leiders uit de Indische gemeenschap in Zuid-Afrika.
Een nieuw WK, een nieuwe machtsgreep van de FIFA. In Zuid-Afrika bemoeide de Wereldvoetbalbond zich werkelijk waar overal mee. Maar Zuid-Afrikanen zouden Zuid-Afrikanen niet zijn als ze daar maling aan hadden en op creatieve manieren om de regels heen werkten. Het was hun manier om een middelvinger naar Blatter en de zijnen op te steken.
Dat de apartheid voorbij is zorgt bij menigeen voor nogal wat verwarring. Met politieke correctheid in het achterhoofd zijn in Durban namelijk ook alle straatnamen veranderd. Van A naar B komen was nog nooit zo lastig.
Democratie is mooi. In Zuid-Afrika betekent het vooral heel veel protesteren. Er is een man die daar garen bij spint: de luidsprekerverhuurder.
Zuid-Afrika wijnland. Maar ondanks het einde van de apartheid is er maar een handje vol zwarte wijnboeren. Oupa is er een. Een paar jaar geleden ging hij over zijn nek bij alleen al de geur van een glaasje rood. Nu liggen zijn flessen bij Marks & Spencer.
De honden in Zuid-Afrika hebben niet door dat de apartheid is afgelopen. Ze haten mensen met een kleurtje. Eigenlijk zijn die viervoeters de grootste racisten.
Zuid-Afrika heeft de aantrekkingskracht op Afrikanen die de Verenigde Staten heeft op Mexicanen. Het beloofde land waar alles mogelijk is en gouden bergen wachten. Zimbabwanen, Malawi’s, Nigerianen; iedereen trekt er naartoe op zoek naar een betere toekomst. Tot woede van de zwarte Zuid-Afrikanen die vinden dat hun broeders hun banen afpakken. ‘Onzin’, vinden werkgevers en Afrikanen. Die zwarten zijn veel te lui. Lees verder.