Hij krijgt er de laatste jaren nogal van langs in Nederland: de Poolse medemens. Soms terecht, maar wij wilden wel eens zien wat er nou allemaal waar was van die vooroordelen en trokken op mijn initiatief met De Pers twee weken door Polen.
Iedere Pool verdeelt zijn land onder in twee delen: het moderne deel A en het achtergestelde deel B. Polen B is in verval omdat het leeg loopt. De EU pompt er veel geld in maar daar willen de inwoners niets van weten zo bleek in Polen B.
Opvallend was dat in Polen ondanks het oorlogsverleden antisemitisme nog flink aanwezig is. Soms verborgen in raar bijgeloof; menigeen gelooft dat het wrijven over de neus van een jood geluk brengt. Soms gewelddadig zo ondervond de opper-rabbi Michael Schudrich die ik sprak. Veel jonge Polen leggen zich er niet bij neer. Zo is er de controversieele kunstenaar Rafal Betlejewski die met project Jood, ik mis je! het tij probeert te keren.
Vreemde talen afschaffen op de universiteit doen ze in Polen niet. De studie Nederlands is er zelfs populair. Overigens niet omdat de studenten willen emigreren. De studie is ‘exotisch’ en trekt ambitieuze buitenbeentjes aan die niet net zoals iedereen economie of rechten willen doen. Populair in het bedrijfsleven bovendien, want een Neerlandicus heeft laten zien dat hij ‘alles kan leren’. Lees verder.
Veel indruk maakte de sociale beweging Krytyka Polityczna die ongekend populair is onder jonge Polen. Krytyka is een denktank, collectief van intellectuelen en kunstenaars, links-cultureel centrum en een uitgeverij. Het is de aanjager van de langzame liberalisering in het oerconservatieve Polen. Om een voorbeeldje te noemen: via een uitgekiende campagne wisten de jongeren te zorgen voor liberalisering van het Poolse softdrugsbeleid.