Toen de ophef over de Wikileakscables in volle gang was maakte ik in 2011 in het kader van een journalistiek experiment een pastiche. Ik wilde er mee illustreren hoe Nederland vaak als vanzelfsprekend achter Amerika aanloopt. Dat bleek immers ook al uit de echte gelekte cables en de op handen zijnde Kunduz-missie was wederom zo’n voorbeeld.
Ik nam delen van de ambtsberichten die afkomstig waren van de Amerikaanse ambassade in Den Haag, voegde ze bij elkaar en gaf er waar nodig een actueel tintje aan. Bottom-line was dat de Amerikanen mede vanwege Kunduz weer blij met ons waren. Die onderschepte cable zorgde voor nogal wat ophef omdat enkelen hem voor waar aanzagen. Zelfs de Amerikaanse ambassadeur liet zich erover uit en zei dat ze de actie ‘betreurde’. De dag erop bood ik daarom dan ook maar excuses aan. Voor het plagiaat.